مقایسه دو مدل وضعیت قرارگیری نشانگرها جهت بررسی زاویه پشت پا طی فاز استقرار راه رفتن در دو وضعیت با و بدون کفش در افراد با پای طبیعی

هدف: هدف از تحقیق حاضر، مقایسه دو مدل وضعیت قرارگیری نشانگرها جهت بررسی زاویه پشت پا در افراد با پای  طبیعی طی مراحل مختلف فاز استقرار راه رفتن در حالت با و بدون استفاده از کفش بود. روش ها: تعداد 15 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه بیرجند به صورت هدفمند و بر اساس شاخص افت استخوان ناوی انتخاب شدند. پس از قرارگیری نشانگرها با استفاده از مدل های clarke و همکاران و nigg، به طور هم زمان بر روی پا، اطلاعات زاویه پشت پای آزمودنی ها با استفاده از سیستم ثبت تصاویر دوبعدی از نمای پشت (دوربین پاناسونیک)، حین راه رفتن با سرعت 1/7 متر بر ثانیه بر روی تردمیل در دو وضعیت با و بدون کفش جمع آوری شد. جهت تجزیه وتحلیل آماری داده ها از آزمونt  مستقل در سطح (0/05 p≤)، استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین مقدار زاویه پشت پای آزمودنی ها درنتیجه بررسی دو مدل نشانه گذاری clarke و nigg در هر دو وضعیت های با و بدون استفاده از کفش طی فاز استقرار راه رفتن اختلاف معنی داری وجود دارد (0.001 p≤). نتیجه گیری: با توجه به اختلاف مشاهده شده در مقدار زاویه پشت پای آزمودنی ها بر اساس دو مدل مورد بررسی، توجه به ویژگی های هر مدل در هنگام بررسی کینماتیکی زاویه پشت پا، امری ضروری به نظر می رسد.